Παλιννόστηση Παρουσίαση και Aνάλυση της ΔΣ MLC 2006 (Καν. 2.5)

Παλιννόστηση ναυτικών

Παλιννόστηση Σε συνέχεια του προηγούμενου άρθρου (Κανονισμός 2.4 – Δικαίωμα Άδειας) όπου αναφερθήκαμε στην άδεια που δικαιούνται οι ναυτικοί, σήμερα αναφερόμαστε στην Παλιννόστηση. Ποια είναι η διαδικασία, ποιες οι υποχρεώσεις του πλοιοκτήτη, τι προβλέπεται σε περίπτωση αδυναμίας του πλοιοκτήτη?

Παλιννόστηση Σκοπός

είναι να διασφαλιστεί ότι οι ναυτικοί μπορούν να επιστρέφουν στη χώρα τους.

Όλοι οι ναυτικοί έχουν δικαίωμα δωρεάν παλιννόστησης στις περιπτώσεις και υπό τις προϋποθέσεις που ορίζεται από την MLC 2006. Tα πλοία που φέρουν τη σημαία κράτους – μέλους θα πρέπει να παρέχουν χρηματοοικονομική ασφάλεια για να εξασφαλίζεται ότι οι ναυτικοί παλιννοστούνται σύμφωνα με την MLC 2006, συγκεκριμένα :

(1) εάν λήξει η σύμβαση εργασίας των ναυτικών ενώ ευρίσκονται στο εξωτερικό,

(2) όταν η σύμβαση εργασίας των ναυτικών λυθεί :

(2.1) από τον πλοιοκτήτη,

(2.2) από τον ναυτικό για αιτιολογημένους λόγους,

(3) όταν οι ναυτικοί δεν μπορούν πλέον να εκτελούν τα καθήκοντά τους σύμφωνα με τη σύμβασης εργασίας ή δεν μπορεί να αναμένεται να τα εκτελέσουν υπό τις συγκεκριμένες περιστάσεις.

Κάθε κράτος πρέπει να εξασφαλίζει ότι υπάρχουν κατάλληλες διατάξεις σε νόμους και κανονισμούς ή άλλα μέτρα ή στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας που να καθορίζουν τη μεγίστη διάρκεια των περιόδων υπηρεσίας επί του πλοίου μετά την πάροδο των οποίων ο ναυτικός δικαιούται παλιννόστηση. Οι περίοδοι αυτές θα πρέπει να είναι μικρότερες από 12 μήνες. Επίσης θα πρέπει να ορίζονται τα ακριβή δικαιώματα που παρέχονται από τους πλοιοκτήτες για την παλιννόστηση, συμπεριλαμβανομένων αυτών που σχετίζονται με τους προορισμούς της παλιννόστησης, τον τρόπο μεταφοράς, τις δαπάνες που καλύπτονται και άλλες διευθετήσεις που πρέπει να γίνουν από τους πλοιοκτήτες.

Απαγορεύεται στους πλοιοκτήτες να απαιτούν από τους ναυτικούς να δώσουν προκαταβολή έναντι του κόστους της παλιννόστησης κατά την έναρξη της απασχόλησής τους. Επίσης απαγορεύεται οι πλοιοκτήτες να ανακτούν το κόστος της παλιννόστησης από το μισθό ή τα λοιπά δικαιώματα των ναυτικών. Εξαίρεση σε αυτά αποτελεί η περίπτωση που ο ναυτικός βρίσκεται να τέλει σε σοβαρή αθέτηση των εργασιακών του υποχρεώσεων σύμφωνα με τους εθνικούς νόμους ή κανονισμούς ή άλλα μέτρα ή συλλογικές συμβάσεις που εφαρμόζοντα. Το νομικό καθεστώς που ισχύει σε κάθε κράτος – μέλος δεν θα πρέπει να θίγει κανένα δικαίωμα του πλοιοκτήτη να ανακτήσει το κόστος της παλιννόστησης υπό συμβατικών διακανονισμών με τρίτο μέρος.

Όταν ένας πλοιοκτήτης αδυνατεί να καλύψει το κόστος της παλιννόστησης ναυτικών που δικαιούνται να παλιννοστηθούν τότε :

(1) η αρμόδια αρχή του κράτος – μέλους τη σημαία του οποίου φέρει το πλοίο πρέπει να μεριμνήσει για την παλιννόστηση των ναυτικών. Εάν δεν το κατορθώσει, το Κράτος από το οποίο πρέπει να παλιννοστηθούν οι ναυτικοί ή το Κράτος του οποίου είναι υπήκοοι μπορεί να μεριμνήσει για την παλιννόστησή τους και να ανακτήσει το κόστος από το κράτος – μέλος της σημαίας του οποίου φέρει το πλοίο,

(2) το κράτος – μέλος τη σημαία του οποίου φέρει το πλοίο πρέπει να μπορεί να ανακτήσει τα έξοδα που προκύπτουν για την παλιννόστηση των ναυτικών από τον πλοιοκτήτη,

(3) δαπάνες που προκύπτουν από την παλιννόστηση δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αποτελούν χρέωση για τους ναυτικούς, παρά μόνο όταν ο ναυτικός αθετήσει σοβαρές εργασιακές υποχρεώσεις σύμφωνα με τους εθνικούς νόμους ή κανονισμούς ή άλλα μέτρα ή συλλογικές συμβάσεις που εφαρμόζοντα.

Όταν ένα κράτος – μέλος καταβάλει το κόστος της παλιννόστησης σύμφωνα με την MLC 2006 μπορεί να θέσει υπό κράτηση ή να ζητήσει την κράτηση των πλοίων του εν λόγω πλοιοκτήτη έως ότου αποζημιωθεί.

Κάθε κράτος – μέλος πρέπει να διευκολύνει την παλιννόστηση ναυτικών που υπηρετούν σε πλοία που καταπλέουν στους λιμένες του ή που διέρχονται από τα χωρικά ή εσωτερικά του ύδατα, καθώς και την αντικατάστασή τους επί του πλοίου. Ιδιαίτερα, κανένα κράτος – μέλος δεν θα πρέπει να αρνείται το δικαίωμα παλιννόστησης σε κανένα ναυτικό λόγω των οικονομικών συνθηκών του πλοιοκτήτη ή λόγω της ανικανότητας ή απροθυμίας του πλοιοκτήτη να τον αντικαταστήσει.

Τα κράτη – μέλη θα πρέπει να παρέχουν κάθε δυνατή πρακτική συνδρομή στους ναυτικούς που αφέθηκαν σε ξένους λιμένες όσο εκκρεμεί η παλιννόστησή τους και, σε περίπτωση καθυστέρησης της παλιννόστησης τους, η αρμόδια αρχή του ξένου λιμένα θα πρέπει να εξασφαλίζει ότι ο προξενικός ή τοπικός εκπρόσωπος του Κράτους σημαίας και του Κράτους εθνικότητας ή του Κράτους κατοικίας του ναυτικού, θα ενημερωθούν αμέσως.

Τα κράτη – μέλη θα πρέπει να απαιτούν τα πλοία που υψώνουν τη σημαία τους να φέρουν και να καθιστούν διαθέσιμο στους ναυτικούς αντίγραφο των εθνικών διατάξεων που εφαρμόζονται και αφορούν στην παλιννόστηση, γραμμένο σε κατάλληλη γλώσσα ώστε να γνωρίζει ο ναυτικός την ισχύουσα νομοθεσία.

Κάθε κράτος – μέλος θα πρέπει να εξετάζει εάν έχουν γίνει κατάλληλες προβλέψεις :

(1) για την επιστροφή ναυτικών που εργάζονται σε πλοίο που φέρει τη σημαία ξένης χώρας, οι οποίοι αποβιβάζονται σε ξένο λιμένα για λόγους για τους οποίους δεν είναι υπεύθυνοι :

(1.1) προς τον λιμένα πρόσληψης του ναυτικού,

(1.2) προς λιμένα του Κράτους εθνικότητας ή του Κράτους κατοικίας του ναυτικού, όπως αρμόζει,

(1.3) προς άλλο λιμένα που έχει συμφωνηθεί μεταξύ του ναυτικού και του πλοιάρχου ή του πλοιοκτήτη, με την έγκριση της αρμόδιας αρχής ή βάσει άλλων κατάλληλων διασφαλίσεων,

(2) για την ιατρική μέριμνα και συντήρηση ναυτικών, που εργάζονται σε πλοίο που φέρει τη σημαία ξένης χώρας, οι οποίοι αποβιβάστηκαν σε ξένο λιμένα λόγω ασθένειας ή τραυματισμού που συνέβη κατά την υπηρεσία στο πλοίο και όχι λόγω πράξης εκ προθέσεως ή εκούσιου σφάλματός τους.

Υπάρχουν συγκεκριμένες περιπτώσεις κατά τις οποίες οι ναυτικοί δικαιούνται παλιννόστηση σύμφωνα με την MLC 2006, συγκεκριμένα :

(1) εάν η σύμβαση εργασίας των ναυτικών λήξει ενώ ευρίσκονται στο εξωτερικό κατά τη λήξη της περιόδου ειδοποίησης που δίδεται σύμφωνα με τις διατάξεις της σύμβασης εργασίας των ναυτικών,

(2) όταν η σύμβαση εργασίας των ναυτικών λυθεί από τον πλοιοκτήτη, ή από τον ναυτικό για αιτιολογημένους λόγους, συγκεκριμένα :

(2.1) σε περίπτωση ασθένειας ή τραυματισμού ή άλλης ιατρικής κατάστασης που απαιτεί την παλιννόστησή τους εφόσον κριθούν ιατρικώς κατάλληλοι να ταξιδέψουν,

(2.2) σε περίπτωση ναυαγίου,

(2.3) σε περίπτωση που ο πλοιοκτήτης δεν μπορεί να συνεχίσει να εκπληρώνει τις νομικές ή συμβατικές του υποχρεώσεις ως εργοδότης των ναυτικών, λόγω πτώχευσης, πώλησης του πλοίου, αλλαγής της νηολόγησης του πλοίου ή άλλου παρόμοιου λόγου,

(2.4) σε περίπτωση που το πλοίο κατευθύνεται σε πολεμική ζώνη, όπως ορίζεται από |εθνικούς νόμους ή κανονισμούς ή συμβάσεις εργασίας ναυτικών, στην οποία ο ναυτικός δεν συμφωνεί να μεταβεί,

(2.5) σε περίπτωση τερματισμού ή διακοπής της απασχόλησης σύμφωνα με επιχειρηματική |απόφαση ή συλλογική σύμβαση, ή τερματισμού της απασχόλησης για άλλο παρόμοιο λόγο.

Κάθε κράτος – μέλος θα πρέπει να απαιτεί από τους πλοιοκτήτες να αναλαμβάνουν την ευθύνη των διευθετήσεων για παλιννόστηση με κατάλληλα και ταχεία μέσα. Ο κανονικός τρόπος μεταφοράς θα πρέπει να είναι αεροπορικώς.

Οι προορισμοί στους οποίους θα παλιννοσπιθούν οι ναυτικοί θα πρέπει να περιλαμβάνουν τις χώρες με τις οποίες οι  ναυτικοί θεωρείται ότι έχουν ουσιώδη σύνδεση, συγκεκριμένα :

(1) ο τόπος στον οποίο ο ναυτικός συμφώνησε να προσληφθεί,

(2) ο τόπος που ορίζεται από συλλογική σύμβαση,

(3) η χώρα κατοικίας του ναυτικού,

(4) άλλος τόπος που συμφωνείται αμοιβαία κατά το χρόνο πρόσληψης.

Οι ναυτικοί θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν, μεταξύ των προορισμών, τον τόπο στον οποίο θα παλιννοσπιθούν.

Τα κόστη που θα βαρύνουν τον πλοιοκτήτη για την παλιννόστηση θα πρέπει να περιλαμβάνουν τουλάχιστον τα εξής :

(1) μεταφορά προς τον προορισμό που επελέγη για την παλιννόστηση (σύμφωνα με τα παραπάνω),

(2) ενδιαίτηση και διατροφή από τη στιγμή που οι ναυτικοί φεύγουν από το πλοίο έως ότου φθάσουν στον προορισμό παλιννόστησης,

(3) μισθό και επιδόματα από τη στιγμή που οι ναυτικοί φεύγουν από το πλοίο έως ότου φθάσουν στον προορισμό παλιννόστησης εάν αυτό προβλέπεται από τους εθνικούς νόμους ή κανονισμούς ή από συλλογικές συμβάσεις,

(4) μεταφορά 30 κιλών προσωπικών αποσκευών των ναυτικών στον προορισμό παλιννόστησης,

(5) ιατρική αγωγή, όταν είναι απαραίτητη, έως ότου οι ναυτικοί είναι ιατρικώς κατάλληλοι να ταξιδέψουν προς τον προορισμό παλιννόστησης.

Ο χρόνος αναμονής των ναυτικών για την παλιννόστηση τους και ο χρόνος ταξιδιού προς
τον τόπο παλιννόστησης δεν θα πρέπει να αφαιρούνται από την άδεια μετ’ αποδοχών που
παρέχεται σε αυτούς.

Οι πλοιοκτήτες θα πρέπει να συνεχίσουν να καλύπτουν το κόστος παλιννόστησης έως ότου οι ναυτικοί φθάσουν στον προορισμό που ορίζεται βάσει της MLC 2006 ή έως ότου τους χορηγηθεί κατάλληλη εργασία σε πλοίο που κατευθύνεται σε έναν από τους εν λόγω προορισμούς.

Το δικαίωμα παλιννόστησης μπορεί να παραγραφεί εάν οι ενδιαφερόμενοι ναυτικοί δεν το διεκδικήσουν εντός εύλογης χρονικής περιόδου, οριζόμενη από εθνικούς νόμους ή κανονισμούς ή από συλλογικές συμβάσεις.

Εάν, νέοι ναυτικοί ηλικίας μικρότερης των 18 ετών, αφού υπηρέτησαν σε πλοίο για τουλάχιστον τέσσερις μήνες κατά τη διάρκεια του πρώτου ταξιδιού τους στο εξωτερικό, καταστεί προφανές ότι δεν είναι κατάλληλοι για τη ζωή στη θάλασσα, θα πρέπει να έχουν την ευκαιρία να παλιννοστηθούν, χωρίς δική τους επιβάρυνση στον πρώτο κατάλληλο λιμένα προσέγγισης στον οποίο υπάρχουν προξενικές υπηρεσίες του Κράτους Σημαίας του πλοίου ή του Κράτους της χώρας εθνικότητας ή κατοικίας τους. Για τέτοια γεγονότα θα πρέπει να γίνεται γνωστοποίηση στην αρχή που εξέδωσε τα έγγραφα που έδωσαν σε 

αυτούς τους ναυτικούς την δυνατότητα να αναλάβουν εργασία στη θάλασσα.