ΔΣ MLC 2006 Παρουσίαση και Aνάλυση (Καν. 2.6 Αποζημίωση Ναυτικού σε Περίπτωση Απώλειας ή Βύθισης Πλοίου)

ΔΣ MLC 2006

Σε συνέχεια του προηγούμενου άρθρου (Κανονισμός 2.5 – Παλιννόστηση) όπου αναφερθήκαμε στην διαδικασία επαναπατρiσμού των ναυτικών, σήμερα αναφερόμαστε στην αποζημίωση σε περίπτωση απώλειας ή βύθισης του πλοίου ολοκληρώνοντας το δεύτερο κεφάλαιο της MLC 2006.

Σκοπός είναι να διασφαλιστεί ότι οι ναυτικοί μπορούν να αποζημιώνονται όταν ένα πλοίο χαθεί ή βυθιστεί.

Οι ναυτικοί δικαιούνται

κατάλληλη αποζημίωση σε περίπτωση τραυματισμού, απώλειας ή ανεργίας που απορρέει από την απώλεια ή την βύθιση του πλοίου. Γι’ αυτόν τον λόγο κάθε κράτος – μέλος πρέπει να θεσπίσει κανόνες που να εξασφαλίζουν ότι, σε κάθε περίπτωση απώλειας ή βύθισης
οποιουδήποτε πλοίου, ο πλοιοκτήτης θα καταβάλει σε κάθε ναυτικό αποζημίωση έναντι της ανεργίας που προκύπτει από την εν λόγω απώλεια ή βύθιση.

Οι κανόνες που αναφέρονται στην MLC 2006 και σχετίζονται με την αποζημίωση των ναυτικών δεν θα πρέπει να θίγουν άλλα δικαιώματα που μπορεί να έχουν οι ναυτικοί σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο του εμπλεκόμενου κράτους – μέλους για απώλειες ή τραυματισμούς που απορρέουν από την απώλεια ή τη βύθιση ενός πλοίου.

Η αποζημίωση ανεργίας που προκύπτει από τη βύθιση ή την απώλεια πλοίου θα πρέπει να καταβάλλεται για τις ημέρες κατά την διάρκεια των οποίων ο ναυτικός παραμένει πράγματι άνεργος. Ο υπολογισμός γίνεται σύμφωνα με το επίπεδο μισθών που καταβάλλονταν σύμφωνα με τη σύμβαση εργασίας. Η αποζημίωση αυτή για κάθε ναυτικό μπορεί να περιορίζεται σε μισθούς δύο μηνών.

Κάθε κράτος θα πρέπει να εξασφαλίζει ότι οι ναυτικοί διαθέτουν τα ίδια ένδικα μέσα για την ανάκτηση αυτών των αποζημιώσεων, όπως διαθέτουν και για την ανάκτηση καθυστερούμενων μισθών που δικαιούνται από τη διάρκεια της υπηρεσίας τους.