Οι άγκυρες που δεν μπορουν να ανακτηθούν από τον βυθό αποτελουν έναν τους κορυφαίους πέντε λόγους που σχετίζονται με αξιώσεις(claims), σύμφωνα με έρευνα του Νορβηγικού Νηογνώμονα πάνω στην απώλεια των αγκυρών, των αλυσίδων και των συναφών με αυτά δαπανών.
Η μελέτη έδειξε ότι η πλειονότητα αυτών των απωλειών θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί εάν δυνόταν μεγαλύτερη προσοχή στα μορφολογικά χαρακτηριστηκα του βυθού αγκυροβολιας (ποιότητα βυθου),σε ορισμένα βασικά τεχνικά θέματα αλλά και αν επιδεικνίονταν γενικά περισσοτερη γνώση καλής ναυτικής τέχνης.
Σύμφωνα με τον Håkon Skaret, (Νορβηγικός Νηογνώμονας) πολύ σημαντική εύναι η γνώση από πλευράς αξιωματικών και πληρώματος των ορίων (από άποψη φορτίων) για τα οποία κάθε σύστημα έχει σχεδιαστεί. Αν τα όρια αυτά δεν λαμβάνονται υπόψη κατά την αγκυροβολία μπορεί να υπάρξουν σημαντικές βλάβες στο πλοίο ακόμα και πέρα από την απώλεια της άγκυρας και της καδένας. Πολλές απώλειες άγκυρών θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί, εάν οι σωστές διαδικασίες συντήρησης και χειρισμού είχαν τηρηθεί.
Εξετάζοντας αυτές τις απώλειες από την άποψη των τεχνικών ή λειτουργικών βλαβών προέκυψαν ορισμένα βασικά ζητήματα – συμπεράσματα. Από τεχνικής πλευράς, το αγκύλιο σχήματος D (που εννώνει την καδένα με την άγκυρα) είναι η τεχνική συνιστώσα με το υψηλότερο ποσοστό πρόκλησης απωλειών. Ως εκ τούτου, οι άγκυρες θα πρέπει να επιθεωρούνται όποτε αυτό είναι δυνατό, με ιδιαίτερη προσοχή στον πείρο του αγκυλίου. Η άγκυρα πρέπει να ασφαλίζεται σφιχτά στον στορέα της ώστε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού να αποφεύγονται οι υπερβολικές δονήσεις που μπορεί να προκαλέσουν χαλάρωση του πείρου.
Συνηθησμένη είναι η χρήση του φρένου του εργάτη της άγκυρας για τον έλεγχο της αλυσίδας κατά την αγκυροβολία. Έχουν όμως αναφερθεί πολλές απώλειες άγκυρών λόγω της απώλειας ισχύος του φρένου με αποτελεσμα την ανεξέλεγκτη απελευθέρωση της αλυσίδας. Η διάβρωση του τυμπάνου και η φθορά των φρένων μειώνει την ικανότητα πέδησης, και είναι επομένως σημαντικό η ένταση των φρένων να ρυθμίζεται καθώς επίσης το υλικό τριβής των φρένων θα πρέπει να αντικαθίστανται σύμφωνα με τις οδηγίες του κατασκευαστή.
Σύμφωνα με τον Håkon Skaret, (Νορβηγικός Νηογνώμονας) κάθε επιχείρηση αγκύροβολίας είναι μοναδική. Στην πράξη όμως, το πλήρωμα και οι αξιωματικοί πρέπει να γνωρίζουν τους κινδύνους και να τους αξιολογούν καλά, ειδικά σε κακές καιρικές συνθήκες. Στις μισές περιπτώσεις οι περιβαλλοντικοί παράγοντες κινδύνου, όπως ο καιρός, η δύναμη των ρευμάτων, το βάθος της θάλασσας έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην απώλεια. Για να βοηθήσουν το προσωπικό του πλοίου, οι ναυτιλιακές εταιρείες θα πρέπει να βεβαιώνονται ότι οι διαδικασίες ασφαλούς αγκυροβολίας εφερμόζονται και μέσω των συστημάτων ασφαλούς διαχείρισης που διαθέτουν.
Η απώλεια της άγκυρας και της αλυσίδας μπορεί συχνά να οδηγήσει σε συγκρούσεις και προσαράξεις, άρα και σε επιπλέον ζημιές σε ένα πλοίο. Σε αυτά προστήθεται και το κόστος ανάκτησης τους η οποία είναι υποχρεωτηκη για πολλές λιμενικές αρχές.
Συστάσεις πάνω στο θέμα από τον Νορβηγικό Νηογνώμονα:
Βεβαιωθείτε ότι οι αξιωματικοί καταστρώματος γνωρίζουν τα όρια λειτουργίας του εξοπλισμού, και ότι αυτά τηρούνται κατά τις διαδικασίες.
Να εφαρμόζονται σωστά οι επιθεωρήσεις και η συντήρηση των βασικών μερών του εξοπλισμού αγκυροβολίας. Ο νηωγνώμονας θα πρέπει πάντα να έρχεται σε επαφή όταν πραγματοποιούνται επισκευές στην άγκυρα και την αλυσίδα.
Κατά την παραγγελία νέων πλοίων, θα πρέπει να αξιολογήται η πιθανή ανάγκη για αύξηση του εξοπλισμού αγκυροβολίας πέρα από τις ελάχιστες απαιτήσεις του IACS ειδικά αν τα πλοια πρόκειται αγκυροβολούν σε βαθιά νερά.
ΠΗΓΗ: http://www.maritime-executive.com
